Cameron highlands
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg CesenFlo
05 Mei 2016 | Maleisië, Tanah Rata
De cameron highlands stonden vandaag op de planning. Aangezien ze hier super veel verschillende hebben een uitgekozen en achteraf bleek dit ook de grootste te zijn.
3 kwartier rijden waarvan het laatste kwartier over kronkelende weggetjes waarbij je eerst moest toeteren voordat je de bocht nam. Uiteindelijk aangekomen, na wat onduidelijkheid een tour gevraagd door de fabriek. Duurde zo'n 4 minuten, langs machines met 2 Maleise meisjes die melig waren dus de slappe lach met zijn 4e zonder reden. Daarna op naar het viewpoint dit was wel echt onwijs mooi! Tot in de verte thee velden en bergen, prachtig. Nog een doosje thee gehaald wat hier gemaakt is en terug de auto in op naar Robinson fall een waterval op de route. Aangekomen bleek dat we er omheen moesten we waren nu bij de pomp van de waterval.
Na 10 minuten rijden auto geparkeerd en een smal paadje ingelopen langs een aantal huizen. Hierna moest je door een poort om aan te komen bij de waterval. Aan het begin van het pad liep een witte hond, ces gewaarschuwd niet te aaien maar te benaderen met hoge stem. Prima, hierna verscheen er een zwarte hond met een bruin oor deze keek wat minder vriendelijk. En probeerde ons aan te vallen op het moment dat we langs hun waren. Ik stapte naar hem toe, maakte mezelf groot en schreeuwde, hij schrok en nam afstand. Met de zenuwen nog in onze benen door naar de waterval, halverwege kwamen we erachter dat dit een jungle trek was. Hier hadden we ons niet op voorbereid, geen water, niet ingesmeerd (dichte jungle) en niet echt zin in dus konden we weer omkeren. Met de gedachten in ons hoofd dat de honden daar sowieso nog zouden liggen. En inderdaad, de honden waren vriendelijk aan het spelen tot ze ons aan zagen komen.
De zwarte hond met bruin oor liep over een verhoging en zat op de hoogte van ces zijn gezicht die de rugzak langs zijn benen had om af te weren. De witte hond was ineens niet meer zo vriendelijk en stond op het pad richting mij te grommen. Ik deed wat ik daarvoor deed en de witte hond nam afstand, de zwarte hond probeerde ces meerdere malen te pakken. Ces heeft dit kunnen voorkomen door zich groot te maken en te schreeuwen. Toen we er half langs waren hebben we het op een rennen gezet. Jezus dat was eng!!
Met de adrenaline in de zak een kopje thee gescoord bij de thee valley, niet te drinken. Honey met lemon, wat ranzig!!! Chocolate thea was overigens prima. Door maar de strawberry farm hier staat deze regio ook bekend om. Niet heel bijzonder een beetje de intratuin waar je doorheen loopt. Aardbeien geproefd deze waren wel heel lekker, echt vol van smaak.
Hierna samen met Didi, Felicia en Maud een hapje gegeten en bijgekletst. Ondanks dat we het super hebben met zijn 2e, fijn om mensen te zien van thuis! Heeft ons weer een goede boost cadeau gedaan. We hadden latere bedtijd aangevraagd bij het guesthouse haha dus rond half 12 naar binnen gegaan. Hier ingepakt want morgen vertrekken we richting perhantian om 5.45u gaat de wekker.
Trustee!
3 kwartier rijden waarvan het laatste kwartier over kronkelende weggetjes waarbij je eerst moest toeteren voordat je de bocht nam. Uiteindelijk aangekomen, na wat onduidelijkheid een tour gevraagd door de fabriek. Duurde zo'n 4 minuten, langs machines met 2 Maleise meisjes die melig waren dus de slappe lach met zijn 4e zonder reden. Daarna op naar het viewpoint dit was wel echt onwijs mooi! Tot in de verte thee velden en bergen, prachtig. Nog een doosje thee gehaald wat hier gemaakt is en terug de auto in op naar Robinson fall een waterval op de route. Aangekomen bleek dat we er omheen moesten we waren nu bij de pomp van de waterval.
Na 10 minuten rijden auto geparkeerd en een smal paadje ingelopen langs een aantal huizen. Hierna moest je door een poort om aan te komen bij de waterval. Aan het begin van het pad liep een witte hond, ces gewaarschuwd niet te aaien maar te benaderen met hoge stem. Prima, hierna verscheen er een zwarte hond met een bruin oor deze keek wat minder vriendelijk. En probeerde ons aan te vallen op het moment dat we langs hun waren. Ik stapte naar hem toe, maakte mezelf groot en schreeuwde, hij schrok en nam afstand. Met de zenuwen nog in onze benen door naar de waterval, halverwege kwamen we erachter dat dit een jungle trek was. Hier hadden we ons niet op voorbereid, geen water, niet ingesmeerd (dichte jungle) en niet echt zin in dus konden we weer omkeren. Met de gedachten in ons hoofd dat de honden daar sowieso nog zouden liggen. En inderdaad, de honden waren vriendelijk aan het spelen tot ze ons aan zagen komen.
De zwarte hond met bruin oor liep over een verhoging en zat op de hoogte van ces zijn gezicht die de rugzak langs zijn benen had om af te weren. De witte hond was ineens niet meer zo vriendelijk en stond op het pad richting mij te grommen. Ik deed wat ik daarvoor deed en de witte hond nam afstand, de zwarte hond probeerde ces meerdere malen te pakken. Ces heeft dit kunnen voorkomen door zich groot te maken en te schreeuwen. Toen we er half langs waren hebben we het op een rennen gezet. Jezus dat was eng!!
Met de adrenaline in de zak een kopje thee gescoord bij de thee valley, niet te drinken. Honey met lemon, wat ranzig!!! Chocolate thea was overigens prima. Door maar de strawberry farm hier staat deze regio ook bekend om. Niet heel bijzonder een beetje de intratuin waar je doorheen loopt. Aardbeien geproefd deze waren wel heel lekker, echt vol van smaak.
Hierna samen met Didi, Felicia en Maud een hapje gegeten en bijgekletst. Ondanks dat we het super hebben met zijn 2e, fijn om mensen te zien van thuis! Heeft ons weer een goede boost cadeau gedaan. We hadden latere bedtijd aangevraagd bij het guesthouse haha dus rond half 12 naar binnen gegaan. Hier ingepakt want morgen vertrekken we richting perhantian om 5.45u gaat de wekker.
Trustee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
